কলকাতা, ০২ জুন (হি.স.)। বক্স অফিচত একচনৰ গ্লিটজ আৰু গ্লেমাৰৰ মাজতে ‘খাৰিফ’ আহিছে এক প্ৰকৃত উশাহ হিচাপে। এই ছবিখন কোনো ডাঙৰ তাৰকাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল নহয়, ইয়াত কোনো আইটেম ছং আদিও নাই। ইয়াৰ কেন্দ্ৰত সেই কৃষক আৰু শ্ৰমিকসকল, যিসকল দেশৰ প্ৰকৃত মেৰুদণ্ড।

যেতিয়া ছবিগৃহত ‘এনিমেল’ৰ গুলীবোৰ প্ৰতিধ্বনিত হৈ আছিল আৰু ‘জাত’ৰ গালি-গালাজ ট্ৰেণ্ডিং হৈ আছিল, তেতিয়া কৃষকৰ সপোন আৰু শ্ৰমিকৰ ক্লান্তিক চিনেমাৰ ভাষা দিব পৰা যাব বুলি প্ৰায় কোনেও ভবা নাছিল, কিন্তু ‘খাৰিফে’ এই ৰিস্কটো জোৰদাৰভাৱে লয়।

সত্যৰ আস্থাত থিয় হৈ থকা এখন ছবি

‘খাৰিফ’ এখন বাস্তৱসন্মত ছবি, যিয়ে ভাৰতীয় কৃষি জীৱনৰ ভূমি বাস্তৱতাক পৰ্দাত আনিবলৈ সাহস কৰে। ইয়াৰ কোনো ছুপাৰষ্টাৰৰ সমৰ্থন নাই, কোনো গধুৰ প্ৰচাৰো নাই। ইয়াৰ প্ৰযোজক ত্ৰিলোক কোথাৰী, প্ৰকাশ চৌধাৰী আৰু ধীৰেন্দ্ৰ ডিমৰিয়ে এই ৰিস্ক লৈছে যে চিনেমা কেৱল মনোৰঞ্জনেই নহয়, সহানুভূতিও হ’ব পাৰে। ছবিখনৰ লেখক বিক্ৰম সিঙে তেওঁৰ ছ’চিয়েল মিডিয়া পোষ্টত লিখিছে যে ‘খাৰিফ’ কোনো অপপ্ৰচাৰ নহয়, বৰঞ্চ কৃষকৰ দুখ-কষ্টৰ ওপৰত বিৰাজ কৰা মৌনতাৰ প্ৰতিবাদ। তেওঁৰ ভাষাত, যেতিয়া খেতিয়ক পৰিসংখ্যা হৈ পৰে, তেতিয়াহ'লে এনে এখন চিনেমাৰ প্ৰয়োজন হয়, য'ত লিখা থাকে - এয়াও ভাৰত!

চিত্ৰনাট্যৰ জন্ম হৈছে গাঁৱৰ জীৱনৰ বাহিৰত

মনোজ কুমাৰ, মনোজ পাণ্ডে, ইয়ামিনী মিশ্ৰ, প্ৰকাশ চৌধাৰী, সম্ৰাট ছোনীৰ দৰে শিল্পীয়ে কেৱল গাঁৱে-ভূঞে থাকি কৃষকৰ জীৱনৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰি নিজৰ চৰিত্ৰসমূহক ফলপ্ৰসূ কৰি তোলাই নহয়। ৰাজস্থানৰ তাপমাত্ৰা ৪০ৰ পৰা ৪৫ ডিগ্ৰীৰ গৰমৰ মাজতো সমগ্ৰ দলটোৱে অক্লান্তভাৱে কাম কৰিছিল। ৰাজস্থান, গুজৰাট, দিল্লী আৰু মুম্বাইত শ্বুটিং কৰা এই ছবিখনৰ সৌন্দৰ্য হ’ল কৃষকৰ জীৱনক আত্মসাৎ কৰি প্ৰতিটো দৃশ্যই চিত্ৰগ্ৰহণ কৰা হৈছে। ছবিখনৰ বহু অংশত খেতি পথাৰত খালী ভৰিৰে দৌৰা শিশু, ভাগৰুৱা শ্ৰমিকৰ কান্ধ আৰু নাৰীৰ চকুত ওপঙি থকা সপোন দেখা যায়, যিবোৰে একেলগে চিনেমাৰ দৰে কবিতাৰ সৃষ্টি কৰে।

কৃষক আন্দোলনৰ পটভূমিত জন্ম হোৱা এটি কণ্ঠ

সমগ্ৰ দেশতে যেতিয়া সংসদৰ পৰা ছ’চিয়েল মিডিয়ালৈ কৃষক আন্দোলনৰ প্ৰতিধ্বনি শুনা গৈছিল, তেতিয়াও বাণিজ্যিক চিনেমা এই বিষয়ত নিমাত হৈ আছিল। সেই নিস্তব্ধতা ভাঙি ‘খাৰিফ’ হৈ পৰে এক কঠিন চিনেমাৰ নথি। এই ছবিখন সেই অগণন মুখৰ কাহিনী, যিসকলে বীজ সিঁচি আকাশৰ ফালে নাচায়, কিন্তু পৰিয়ালৰ ভোক তৃপ্ত কৰাৰ বাবে চিন্তিত।

গ্ৰাম্য ভাৰতৰ মিঠা সুগন্ধিৰে এক শক্তিশালী কাহিনী

‘খাৰিফ’ই শ্লোগান উত্থাপন নকৰে, কোনো মতাদৰ্শও জাপিও নকৰে। মাটিৰ মিঠা সুগন্ধিত তিতি থকা কাহিনী, যিয়ে দৰ্শকৰ হৃদয় চুই যায়। ছবিখনৰ প্ৰতিটো ফ্ৰেমেই কৃষকজনে প্ৰতিটো বতৰত জীয়াই থকা সংগ্ৰামৰ সাক্ষ্য। আজি যেতিয়া ডাঙৰ বাজেট, তাৰকা আৰু কাৰিকৰী জিলিকনিৰ মাজত ক’ৰবাত চিনেমাই নিজৰ সংবেদনশীলতা হেৰুৱাই পেলাইছে, তেতিয়া ‘খাৰিফ’ ছবিখনে ভাৰতীয় চিনেমাত হৃদয়ৰ পৰা লিখা কাহিনীৰ বাবে এতিয়াও পৰিসৰ আছে বুলি বিশ্বাস ঘূৰাই আনিছে।

हिन्दुस्थान समाचार / মনোজ কুমাৰ শইকীয়া