নতুন দিল্লী, ১৫ নৱেম্বৰ (হি.স.)। সাহিত্য অকাডেমিৰ শিশু সাহিত্য বঁটা ২০২৫ৰে সন্মানিত সাহিত্যিকসকলে শনিবাৰে ইয়াৰ সাহিত্য অকাডেমীৰ প্ৰেক্ষাগৃহত অনুষ্ঠিত এখন লেখক সভাত নিজৰ ব্যক্তিগত যাত্ৰা আৰু সৃষ্টিশীল প্ৰেৰণা অৱগত কৰে। শিশুসকলৰ বাবে কল্পনাপ্ৰসূত আৰু অৰ্থপূৰ্ণ সাহিত্য লিখিবলৈ প্ৰেৰণা যোগোৱা অভিজ্ঞতা, চিন্তা, আৱেগ আদিৰ বিষয়ে চৰ্চা কৰে।

অধিৱেশনৰ সভাপতিত্বত সাহিত্য অকাডেমীৰ উপ সভাপতি কুমুদ শৰ্মাই কয় যে আমাৰ দেশত শিশু সাহিত্যৰ এক অতি প্ৰাচীন আৰু জনপ্ৰিয় পৰম্পৰা আছে। পঞ্চতন্ত্ৰ ইয়াৰ এক প্ৰধান উদাহৰণ। পৰম্পৰা আৰু প্ৰযুক্তিৰ নতুন প্ৰত্যাহ্বানৰ মাজতে আজিৰ শিশু সাহিত্যিকসকলে লিখিব লগা হৈছে। এক প্ৰকাৰে বৰ্তমানৰ শিশু লেখকসকলে শিশুসকলৰ হাতত তুলি দিছে নৈতিক মূল্যবোধ আৰু জ্ঞানৰ এক ভঁৰাল যিয়ে তেওঁলোকৰ জীৱনত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিব। আজিৰ শিশুসকলক ভূত আৰু সাধুকথাৰ দ্বাৰা প্ৰলোভিত কৰিব নোৱাৰি, কাৰণ তেওঁলোকৰ মাজত যুক্তি, জ্ঞান, কল্পনাৰ পৰা জন্ম হোৱা বহুতো প্ৰশ্ন আছে যিবোৰে প্ৰাপ্তবয়স্ককো বাকৰুদ্ধ কৰি পেলায়। সকলো বঁটা বিজয়ী লেখকক অভিনন্দন জনাই তেওঁ কয় যে আপোনালোকে প্ৰতিজ্ঞা হিচাপে ধাৰাবাহিকভাৱে সংৰক্ষণ কৰি ৰখা শিশু সাহিত্যৰ পৰম্পৰাই ভৱিষ্যতে শিশুৰ মাজত মূল্যবোধৰ সঞ্চাৰ কৰাই নহয়, নতুন পৃথিৱীৰ বাবেও তেওঁলোকক সাজু কৰি তুলিব।

লেখকৰ সভাত সুৰেন্দ্ৰ মোহন দাসে (অসমীয়া) অনুবাদক আৰু শিল্পী হিচাপে তেওঁৰ যাত্ৰাৰ লগতে কবিতা আৰু শিশু সাহিত্য ৰচনাৰ বিষয়ে বিতংভাৱে কয়। ত্ৰিদিব কুমাৰ চট্টোপাধ্যায়ে (বাংলা) তেওঁৰ লেখাৰ ওপৰত পিতৃৰ প্ৰভাৱ আৰু তেওঁৰ প্ৰেৰণা সম্পৰ্কে কয় যে এইটোৱেই তেওঁক শিশু সাহিত্যৰ সৃষ্টি কৰিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল। বিনয় কুমাৰ ব্ৰহ্ম (বড়ো)ই কয় যে শিশু সাহিত্যই আমাৰ সাংস্কৃতিক পৰম্পৰা আৰু সাম্প্ৰতিক বাস্তৱতাৰ মাজত সেতু হিচাপে কাম কৰে, আৰু তেওঁ বডো সাহিত্যত এই কাম কৰিয়েই আছে।

আজিৰ প্ৰজন্মত নৈতিক মূল্যবোধৰ প্ৰচাৰ কৰা উচ্চমানৰ শিশু আলোচনীৰ অভাৱত পি এল পৰিহাৰ ‘শৌক’ (ডোগৰী)য়ে উদ্বেগ প্ৰকাশ কৰে। তেওঁৰ মতে আজিৰ শিশুসকলে সাধুকথা, নৈতিক কবিতা, কাহিনীৰ বাহিৰলৈ গৈ বিজ্ঞানভিত্তিক সাহিত্যৰ যোগান ধৰাৰ প্ৰয়োজন। নীতিন কুশালাপ্পা সাংসদ (ইংৰাজী)-এ দক্ষিণ ভাৰতৰ লোককথা আৰু কিংবদন্তিৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰি তেওঁৰ গ্ৰন্থখনৰ বিষয়ে বিশদভাৱে উল্লেখ কৰি কয় যে এই কাহিনীসমূহে ইতিহাস আৰু লোককথাৰ এক অনন্য মিশ্ৰণ আগবঢ়াইছে, শিশুসকলক মনোৰঞ্জনৰ নতুন জগতত নিমজ্জিত কৰে।

কীৰ্তিদা ব্ৰহ্মভট্টে (গুজৰাটী) কয় যে তেওঁ শিশুৰ সৈতে খেলা-ধূলা কৰি ভাল পায় আৰু তেওঁলোকক পঢ়োৱা, তেওঁলোকৰ লগত মিঠাকৈ কথা পতা, কাহিনী কোৱা, তেওঁলোকৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিয়াত ইমানেই ভাল পায় যে তেওঁ এই অভিজ্ঞতাবোৰ কবিতাত সন্নিৱিষ্ট কৰে। সুশীল শুক্লাই (হিন্দী) কয় যে যিসকলে শিশুৰ বাবে লিখে তেওঁলোকে পোহৰ জ্বলাই নতুন উষ্ণতা দিব পৰা বন্ধু হ’ব পাৰিব লাগে। তেনে কৰাৰ সময়ত কোনোবাই নিজৰ লেখকৰ পবিত্ৰতা অৰ্থাৎ নিজৰ পৰামৰ্শক একাষৰীয়া কৰি এনে কিছুমান কথা ক’ব লাগে যিবোৰে তেওঁলোকক আজিৰ নতুন পৰিবেশৰ প্ৰতি আশা আৰু আত্মবিশ্বাসৰ দিশত আগুৱাই লৈ যায়।

কে. শিৱলিংগাপ্পা হন্দিহালে (কানাড়া) তেওঁৰ বঁটা বিজয়ী সংকলনখন শৈশৱৰ ডায়েৰী বুলি অভিহিত কৰি কয় যে শিশু সাহিত্যৰ গুৰুত্ব আৰু সাৰ্বজনীনতা কেতিয়াও কমি নাযায়। ইজহাৰ মুবাছিৰে (কাশ্মীৰী) কয় যে কাশ্মীৰী সাহিত্যিকসকলৰ সন্মুখত আটাইতকৈ ডাঙৰ প্ৰত্যাহ্বান হৈছে শিশুসকলক বন্দুকৰ গুলীৰ বিশৃংখলতাৰ পৰা উলিয়াই আনি হাঁহি ঘূৰাই আনিব পৰা পৃথিৱীৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিয়া। চৰাই আৰু শিশুৰ শব্দ সকলোৱে ভাল পায়। গতিকে আমাৰ সকলোৰে সন্মুখত থকা আটাইতকৈ ডাঙৰ প্ৰত্যাহ্বানটো হ’ল তেওঁলোকৰ শৈশৱক বচাই তেওঁলোকক এই পৰিৱেশৰ পৰা উলিয়াই আনি এখন নতুন, শান্তিপূৰ্ণ পৃথিৱীলৈ লৈ যোৱা।

নয়না আদাৰকাৰে (কোংকনী) কয়, মোৰ সন্তানে মোক শিশু লেখিকা কৰি তুলিছে, আৰু মই ইয়াৰ বাবে গৌৰৱান্বিত। মোৰ বঁটা বিজয়ী কিতাপখনত নিৰীহ শিশুৱে সন্মুখীন হোৱা এটা ডাঙৰ সমস্যাৰ বৰ্ণনা কৰা হৈছে: স্কুলীয়া সহপাঠীয়ে কৰা গুণ্ডাগিৰি, আৰু কেনেকৈ এটা শিশুৱে নিজাববীয়াকৈ প্ৰত্যাহ্বানৰ সমাধান বিচাৰি পাইছিল। সুৰেশ সাৱন্তে (মাৰাঠী) আক্ষেপ প্ৰকাশ কৰে যে শিশু সাহিত্যৰ সু-পৰ্যালোচনা হোৱা নাই, যাৰ ফলত উৎকৃষ্ট গ্ৰন্থৰ অভাৱ ঘটে। তেওঁ কয় যে জ্ঞান আৰু মনোৰঞ্জনৰ ছন্দ আৰু ভাৰসাম্য সঠিকভাৱে বজাই ৰাখিলেহে শিশু সাহিত্যই সময়ৰ পৰীক্ষাত থিয় দিয়ে।

সন্মিলনত মুন্নী কামত (মৈথিলি), শ্ৰীজীত মুত্তেদত্তু (মালয়ালম), শান্তো এম (মণিপুৰী), সানমু লেপচা (নেপালী), ৰাজকীশোৰ পাধী (ওদিয়া), ভোগীলাল পাতিদাৰ (ৰাজস্থানী), প্ৰীতি পূজাৰা (সংস্কৃত), হৰলাল মুৰ্মু (সান্তলি), হীনা অগ্ননি 'হীৰ' (সিন্ধি), বিষ্ণুপুৰম সৰৱনন (তামিল), গংগীশেট্টী শিৱকুমাৰ (তেলেগু), আৰু গাজানফৰ ইকবাল (উৰ্দু) য়েও তেওঁলোকৰ সৃষ্টিশীল অভিজ্ঞতা ভাগ-বতৰা কৰে।

हिन्दुस्थान समाचार / অৰৱিন্দ